Biografie
Op 4 augustus 1973 geboren in Rotterdam en op 26 oktober 1986 verhuisd naar het prachtige Zeeland. Als klein meisje riep ik al: “ als ik later groot ben ga ik naar het platteland!” Die droom is uitgekomen, maar zeker niet zonder slag of stoot. Toen ik 10 jaar was werd mijn moeder ziek. Kanker. Vlak na onze door mij zo lang gewenste verhuizing naar ‘het platteland’ overleed zij op 15 maart 1987 aan de gevolgen hiervan, nog maar 40 jaar jong. Het op zo jonge leeftijd, ik was 13, verliezen van mijn moeder heeft zijn sporen zeker nagelaten en mijn ontwikkeling van puber tot volwassen vrouw in grote mate beïnvloed. Mijn keuze voor de opleiding en het vak verpleegkundige in de GGZ is bijvoorbeeld zeer zeker mede voortgekomen uit mijn verleden en de diepe wens andere mensen te helpen hun geestelijke gezondheid zo optimaal mogelijk te kunnen laten zijn en blijven, ondanks ziekte.
Na het overlijden van mijn moeder kreeg ik grote houvast aan een vriendin die in mijn leven kwam in de zomer van 1987 en mijn beste vriendin, als een zus voor mij werd en de belangrijkste persoon in mijn leven. Mijn leven dat ook na het overlijden van mijn moeder behoorlijk wat uitdagingen heeft gekend. Zij was in al die jaren altijd mijn steun en toeverlaat en rots in de branding. 22 jaar lang. Tot zij met haar toen 4-jarige dochtertje verongelukte op 4 december 2008.
Ik werkte in een GGZ instelling toen mijn vriendin en haar dochtertje verongelukten. Nog nooit heb ik zo weinig begrip en steun ervaren voor mijn situatie en emoties als van de leidinggevende van de afdeling waar ik werkzaam was. Er werd mij gezegd dat we allemaal wel eens iets meemaken en ik maar ‘even door de zure appel heen moest bijten’. Dat ik toch bij mijn collega’s terecht kon als ik behoefte had om te praten?
Als ik ergens geen behoefte meer aan had, was het tegen deze mensen vertellen wat ik voelde. Ik was met stomheid geslagen en kon alleen maar huilen.
Ik heb daarna de bodem van de put gezien en ben daar met de hulp van een geweldige GGZ psychologe, door middel van schema therapie in combinatie met EMDR weer uit omhoog geklommen. Ondanks dat ik voel dat de wonden uit mijn jeugd nooit helemaal zullen helen, voel ik mij vandaag de dag sterker en evenwichtiger dan ooit tevoren.
Ik werkte als verpleegkundige in de GGZ toen mijn verleden mijn toenmalige heden dusdanig beïnvloedde, dat ik de bodem van de put bereikte. Ik, een in principe geestelijk ‘gezond’ mens, stortte volledig in.
Ik besefte later dat dit voorkomen had kunnen worden als ik eerder hulp had gezocht. Vóórdat het me allemaal teveel werd.
Maar is dat vaak niet pas het moment waarop we hulp gaan vragen?
Pas als het ons allemaal ‘al teveel’ is geworden?
Ik besloot nadat ik mezelf had herpakt en hervonden met behulp van mijn geweldige psychologe, dat ik mensen wilde kunnen gaan helpen, voordat het hen teveel zou worden.
Ik heb in 2014 het Post HBO diploma Professioneel coach op Practitioner niveau (NOBCO) behaald bij ICM in Utrecht (https://www.icm.nl) en in oktober 2022 het Post HBO diploma Cognitief coachen met Paarden bij het Centrum voor Paardencoaching in Putten.(https://centrumvoorpaardencoaching.nl)
Met mijn opgedane kennis in deze coachingsopleidingen, in combinatie met mijn kennis en ervaring als verpleegkundige wil ik heel graag mensen gaan helpen vóórdat ze de bodem van de put bereiken. Op tijd.
Op het moment dat ze voelen: ‘ hee, ik loop vast maar ik weet niet waarom’. Of: ‘ik weet niet meer wat ik wil’. Niet weten of ze nog wel gelukkig zijn of dit ooit eigenlijk wel echt zijn geweest. Of onverklaarde emotionele (eet)buien hebben. Problemen ervaren met hun gezondheid die niet medisch van aard is. Negatieve stress. Of problemen in hun relaties en communicatie met anderen.
Herken je je hierin en wil je weten wat dit kan betekenen? En of ik hierin iets zou kunnen betekenen voor jou?
Bel of e-mail mij dan gerust om je vrijblijvend wat meer informatie te kunnen geven.
0618493492
Met @tention, voor jou.
Annelies.